عوامل مؤثر بر میزان دفع املاح از غشاء ممبران

درصد عبور یک نمک محلول از غشا ممبران به‌اندازه بزرگ‌ترین یون آن و بار الکتریکی یون‌های نمک بستگی خواهد داشت. به‌عنوان‌مثال: اگر نمک محلول در محیط غشا ممبران، سولفات سدیم باشد، آنیون سولفات هیدراته محلول مذکور، قادر به عبور از فضای حلقۀ پلیمر نخواهد بود و از طرفی، برای حفظ تعادل الکتریکی، محلول کاتیون سدیم هم از میان غشا ممبران عبور نخواهند کرد. اگر به محیط مذکور کلراید کلسیم اضافه شود، در آن صورت، یون کلر و هیدروژن باهم ترکیب تشکیل می‌دهند و در این صورت یون سدیم هیدراته به‌راحتی قادر به نفوذ از غشا خواهد بود، زیرا آنیون کلراید هیدراته، آسان‌تر از غشا عبور می‌کند و به‌منظور حفظ تعادل الکتریکی، یون سدیم هم نیز از غشا عبور خواهد کرد

قابلیت نفوذپذیر بودن یک غشای آر او برای تمام نمک‌ها یکسان نیست. درصد عبور یون‌های کوچک‌تر یا یون‌های دارای بار الکتریکی کمتر از غشا، نسبتاً ُ بیشتر از یون‌های بزرگ‌تر یا یون‌های دارای بار الکتریکی بیشتر است. معمولاً کاتیون‌ها یا آنیون‌ها با ظرفیت بالاتر، بهتر از کاتیون و آنیون‌های با ظرفیت پایین‌تر دورریز می‌شوند. یک کاتیون دو ظرفیتی مانند کلسیم، سه برابر، بهتر از کاتیون یک ظرفیتی مانند سدیم، دورریز می‌شود ظرفیت یک

چگونگی عبور یک مولکول آلی از غشا، به شکل، اندازۀ فیزیکی و مشخصات شیمیایی مولکول آلی بستگی دارد. قابلیت نفوذ مولکول‌های آلی قطبی و کوچک‌تر، معمولاً بهتر از مولکول‌های خنثی و بزرگ‌تر است

به‌عنوان یک قاعده کلی می‌توان گفت که مولکول‌های آلی با وزن مولکولی کمتر از دویست، خیلی بهتر از مولکول‌های آلی با وزن مولکولی بیش از دویست، از غشا عبور می‌کنند

ساختمان فیزیکی مولکول، عامل مهمی در عبور آن از غشا خواهد بود. یک مولکول آلی با ساختمان خطی و دراز به‌راحتی یک مولکول با ساختمان شاخه‌دار و گرد از غشا عبور نمی‌کند